دو زمین­لرزه با بزرگای گشتاوری (Mw) بیش از 6 در تاریخ 11 تیر 1401  هجری­شمسی در غرب بندر خمیر استان هرمزگان در جنوب ایران رخ دادند. کانون سطحی این زمین­لرزه­ها بر روی یک زون متراکم لرزه­خیزی، با روند شمال­شرق-جنوب غرب انتهای جنوب شرقی کمربند چین­خورده رانده زاگرس در جنوب ایران قرار دارند. در این پژوهش، تغییرات زمانی پارامترهای فرکتالی لرزه­خیزی شامل b-value و ابعاد فرکتالی مراکز سطحی و زمان رویداد زمین­لرزه­ها پیش از این زمین­لرزه­ها بررسی شد. داده­ها در محدوده­ دایره­ای شکل به مرکزیت کانون سطحی زمین­لرزه اول و شعاع 60 کیلومتر برای یک دوره زمانی 5/3 ساله (از ابتدای 2019 تا زمان رویداد زمین­لرزه­ها) از مرکز­ لرزه­نگاری ایران برگرفته شد. بر اساس نتایج این پژوهش، تا قبل از سال 2021 (5/1 سال پیش از رویداد زمین­لرزه­های هدف) پارامترهای فرکتالی تغییراتی متناسب با رخداد خوشه­های لرزه­ای متعدد این دوره زمانی نشان می­دهند. بین سالهای 2021 و 2022 روند تغییرات دو پارامتر b-value  و Dt پس از یک افزایش قابل توجه و De نسبتاً پایدار بوده است. سپس هر سه پارامتر لرزه­خیزی در یک دوره زمانی چند ماهه پیش از زمین­لرزه­های اصلی الگوی مشابه (افزایش مقدار) نشان داده­اند. بررسی نمودارهای نرخ ماهانه لرزه­خیزی و بزرگا-زمان نشان داد که نرخ لرزه­خیزی از اوایل سال 2021 تا قبل از زمان رویداد زمین­لرزه­های اصلی غرب بندر خمیر بسیار کم و زمین­لرزه­ها بصورت پراکنده در زمان رخ داده­اند. اما نمودارمکان-زمان نشان می­دهد که چند ماه قبل از وقوع زمین­لرزه­های اصلی یک دوره­ ­آرامش ­لرزه­ای در اطراف زمین­لرزه اصلی حاکم بوده و هم­زمان با آن در شمال منطقه لرزه­خیزی تداوم داشته است. نظر می­رسد تغییرات معنادار پارامترهای فرکتالی لرزه­خیزی در زمان حدود چند ماه پیش از رویداد زمین­لرزه اصلی به دلیل آرامش لرزه­ای حاکم بر منطقه است که می­توان آن­ها را به عنوان پیش­نشانگر میان­مدت زمین­لرزه­های 2022 غرب بندر خمیر استان هرمزگان معرفی کرد.

در 21 مردادماه 1391 در منطقه اهر – ورزقان در شمال شرقی ایران دو زمین لرزه با بزرگاهای تقریبی 5/6 و 3/6 در فاصله زمانی 11 دقیقه از یکدیگر بوقوع پیوستند. علاوه بر خسارات و تلفات ناشی از این رویدادها، خاموشی نسبی لرزه ای منطقه مذکور و حجم بالای پس لرزه ها شرایط را برای مطالعه در این منطقه فراهم می سازد. از این رو در این مطالعه، سازوکار جفت رویداد اصلی به همراه پس لرزه های با کیفیت داده بالا مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین پس لرزه ها از جنبه های مختلف از جمله توالی، بزرگا و غیره بررسی شده اند. در نهایت تحلیلی ژئودینامیکی – ژئوفیزیک بر نتایج ارائه گردیده است. نتایج بدست آمده انطباق قابل قبولی با مطالعات قبلی و مشاهدات میدانی دارد. نتایج این قبیل مطالعات کاربرد گسترده ای در بررسی های زمین شناسی و ژئودینامیکی دارد.

در تاریخ 16 فروردین ماه 1396 زمین لرزه سفیدسنگ با بزرگای گشتاوری 0/6 در حدود 30 کیلومتری سفید سنگ و 80 کیلومتری مشهد در استان خراسان رضوی به وقوع پیوست. با نگاهی به توزیع پس لرزه های گزارش شده در وب سایت مرکز لرزه نگاری کشوری با توجه به خطای موجود در مکان­یابی زمین­لرزه­ها، در این محل امکان نسبت دادن این رویداد به فعالیت بخش غربی گسل فریمان یا منتهی الیه جنوبی گسل کشف رود، میسر نیست. در این مطالعه تلاش شد تا اثر استفاده از تعیین مکان نسبی زمین لرزه ها و بهبود قرائت فازها برروی داده های ثبت شده در ایستگاه های مرکز لرزه نگاری کشوری به منظور یافتن گسل مسبب بررسی شود. داده ها مربوط به بازه زمانی یک ساله پس از رخداد زمین لرزه اصلی و شامل 2136 پس لرزه بود که از این تعداد 290 رویداد با گپ آزیموتی کمتر یا مساوی 180 درجه، بزرگای کمتر یا مساوی 5/2 و RMS کمتر یا مساوی 5/0ثبت شده بودند. با استفاده از روش همبستگی متقابل، خطای قرائت فاز P شکل موج­های ثبت شده کاهش یافته و سپس با استفاده از روش اختلاف زمانی دوگانه، خطای ناشی از مدل پوسته در تعیین محل زمین لرزه کاهش داده شد که این دو کار سبب افزایش دقت مکانی رویدادها شده اند. روش ذکر شده در بهبود توزیع عمقی زمین­لرزه های این منطقه نیز، تأثیر قابل ملاحظه ای داشته است. نتایج به دست آمده در این پژوهش با توجه به توزیع پس لرزه های با دقت بالا تعیین محل مجدد شده، نشانگر روند شمال غربی-جنوب شرقی (به موازات روند گسل کشف رود) و با شیبی در حدود 45 درجه می­باشد.